In NESDA worden mensen meerdere jaren gevolgd omdat we willen begrijpen hoe depressie- en angststoornissen zich ontwikkelen. Dit noemen we ook wel “het beloop” van een stoornis. Hoe meer er bekend is over het natuurlijke beloop van een stoornis, hoe beter de klinische praktijk hierop in kan spelen.
In de basismeting van NESDA hadden 1456 (van de 2981) personen een diagnose depressie- of angststoornis of een combinatie hiervan. Na 2 jaar werd gekeken hoe het met deze mensen ging. Van die eerste groep van 1456 mensen namen na 2 jaar nog 1209 personen deel aan NESDA.
Van de 267 mensen met een depressie (die gemiddeld 6 maanden duurde) was bijna 75% na 2 jaar opgeknapt. Dat wil zeggen dat ongeveer een kwart van de mensen nog steeds depressief was. Voor mensen met een angststoornis (487 mensen) is de prognose minder gunstig. Men hadden gemiddeld 16 maanden last van symptomen en bijna 60% was opgeknapt na 2 jaar. Ruim 40% van de mensen met een angststoornis had na 2 jaar dus nog steeds klachten. Deze bevindingen komen aardig overeen met wat er al bekend was uit eerder onderzoek.
In eerder onderzoek is er niet vaak gekeken naar de groep mensen met zowel angst als depressie. In NESDA waren dat maar liefst 455 mensen. De combinatie van een depressie en een angststoornis heeft het minst gunstige beloop: van de 455 mensen, die gemiddeld 24 maanden last hadden van hun klachten, was maar iets meer dan 40% opgeknapt na 2 jaar. Bijna 60% had na 2 jaar nog steeds klachten.
Kunnen we nu van tevoren voorspellen welke mensen de meeste kans hebben op een slecht beloop? Voorspellers voor een slecht beloop waren:
- de ernst en duur van de symptomen (hoe erger de klachten, hoe moeilijker mensen er bovenop komen),
- het hebben van meerdere stoornissen tegelijk (depressie en angst samen),
- de leeftijd waarop de klachten ontstaan (hoe vroeger, hoe hardnekkiger de stoornis meestal is)
- de leeftijd op het moment van meten (hoe ouder, hoe slechter het beloop).
Kortom: hoe ernstiger de stoornis, hoe lastiger het herstel. Dat klinkt heel logisch, maar in de praktijk was nog niet zo bekend dat vooral de combinatie van depressie en angst een risico is voor een chronisch beloop.